Yeni Kuşaklarla Verimli Çalışmak için Neler Yapmalıyız?

Bugünün gençleri lüks ve gösteriş düşkünü, saygısız, başkaldıran, geveze ve doyumsuzdur. 

( Sokrates, M.Ö 470-399)

– Yeni nesil gençler çok hızlılar, bilgisayarı falan gözü kapalı kullanıyorlar.

– Bu çocuklar bir harika, aynı anda 3 iş yapabiliyorlar.

– Yaptığı işe inanırlarsa –inandırabilirsen- harikalar yaratıyorlar.

– Yeni nesil hakkını arıyor kardeşim, şirket ona kötü davranınca veriyor mahkemeye, basıyor istifayı.

– İşe aldığım genç çok tecrübeli, son 3 senede 4 kez iş değiştirmiş.

– Kılık kıyafet yeni nesil için anlam ifade etmiyor, onlar olayların özüne inanıyorlar, şekillere değil.

– Adam diyor ki haftada 40 saat mi çalışacağım, o zaman bırakın giriş-çıkış saatimi ben belirleyeyim, performansım düşmediği sürece, hangi saat aralıklarında ve nerede çalıştığım kimin umurunda.

– Yeni nesil rekabete bayılıyor, zaten hayatları yarışmakla geçti. Her şeyi yarış haline getirirseniz, performansı artırabilirsiniz.

Bir babanın itirafları:

Mehmet Bey, 45 yaşında. Elektrik mühendisi. Evli ve bir oğlu var.
“Onu dünyaya getirdiğimiz için elimizde avucumuzda ne varsa ona sunmamız gerektiğini düşünüyor. Bunu bir hak olarak görüyor. İşe direk müdür olarak başlamak istiyor, çünkü gittiği özel okullarda hep kulüp başkanlığı yapıyordu. Zaten onun okulunda herkes bir şeylerin başkanlığını yapıyordu. Para vermesek olmuyor. Arkadaşlarının yanında küçük düşmesin, kendini bizim gibi fakir hissetmesin diyoruz. En pahalı cep telefonları, en pahalı spor ayakkabıları alıyoruz. Neredeyse bir asgari ücret kadar harçlık veriyoruz ama üstüne bir de surat çekiyoruz. Çok yanlış yaptık çok. Kaş yapalım derken göz çıkardık. Ortasını bulamadık anlayacağın. Sanırım siz şimdi bu çocuklara, Y kuşağı yerine Ş kuşağı diyorsunuz.” ( “Ş Kuşağı”- Sayfa 21 – Akın Başal Eğitim danışmanlığı ve yayıncılık, 2014)

Çocuk-erkil aileler!

2000 yılından sonra büyük şehirlerde ve tek çocuk yapan ailelerde, artık evde anne babanın değil çocuğun sözü geçiyor. Evi neredeyse çocuk yönetiyor. Yüzlerce çeşit oyuncak dolaplardan taşıyor. Hayat tamamen çocuğa, onun isteklerine ve keyfine göre programlanıyor.

İlk bakışta modern bir yaklaşım gibi görünen, çağın gereklilikleri diye tanımlanan, biraz da eski kuşakların “Ben çektim çocuğum çekmesin” bakış açısıyla oluşan bu durum, hayatın içinde kendi hızında akıp giderken, şimdilik kimse 20 yıl sonrasını umursamıyor.

Hiç düşündünüz mü? Bir dediği iki edilmeyerek şımartılan bu çocuklar, gelecekte tek başlarına hayata atıldıklarında ne olacak?

Özel ilköğretim okullarında okuduktan sonra, özel üniversitede ailesinin çoğu zaman imkanlarını zorlayarak gönderdiği para ile okumuş bir gencin, mezun olduktan sonra asgari ücretle işe başlayıp, o işte mutlu, verimli ve kalıcı olması, hayattan zevk alarak, günlerini sağlıklı bir ruh haliyle tamamlaması, sizce mümkün mü?

Nüfus kışına giriyoruz !

Ülkemizin demografik ve ekonomik geleceğiyle ilgili rakamlara dayanan gerçek bir durum var;

“Hacettepe üniversitesinin 2008 yılında yayımladığı rapora göre Türkiye’de doğurganlık oranı 2,16 dır. Rapora göre bu rakam “Geri dönülemez” noktadır. Nüfusumuz önümüzdeki yıllarda hızla yaşlanacak, sosyal sigorta sistemi büyük açıklar verecek, yaşlı bakım evleri açığı oluşacak, sağlık ve emekli maaş harcamaları ciddi sorun olmaya başlayacak.”

Yani, böyle giderse ( batılı aileler tek çocuk yapmaya devam eder, boşanma oranları aynı hızla artarsa) ülkemiz kısa süre sonra nüfus kışına girecek ve yaşlılık sendromuyla boğuşmak zorunda kalacağız. Konfor içinde yaşamış ve hiç zorluk görmemiş yeni nesil çocuklarımızı, çok zor bir gelecek bekliyor diyebilir miyiz?

Duygusal zekasız olmaz mı?

Tek çocuklu aileler ve şımartılan çocuklarla ilgili Psikiyatr Dr. N. Mustafa Merter, “Ben Nesli” kitabının önsözünde şöyle diyor;

“ABD’den başlayarak, tüm dünyaya yayılan, tarih­te eşi benzeri görülmemiş, kitlesel bir yozlaşmayla karşı karşıyayız. Geleceğin teminatı olan genç nesil şaşırtıcı bir hızla dengesini kaybediyor, ciddi mana­da ruh sağlığını yitiriyor.

Anlaşılan şu ki, acil tedbirler almazsak gittikçe yal­nızlaşan, aşırı bencil, zevkperest, kaygılı, öfke ve nefret dolu bir insanlığa doğru doludizgin gidiyoruz.

Bu çocuklar evlenmeyecek, aile kurmayacak, istik­rarlı bir şekilde çalışmayacak ve medyanın onlara sunduğu hayalî değerlerle yetinecekler.

Tüm dünya sessizce ama kesin bir şekilde açık hava tımarha­nesine dönüşüyor…”

Biz de, gelecekte, 2000 yılından sonra doğan ve sevgimizi göstermek adına aşırı konfor verdiğimiz, bu yüzden de azim, sabır, zorluklarla mücadele, zor durumlara adaptasyon gibi duygusal zeka becerilerinden eksik bırakarak büyüttüğümüz çocuklarımızın,  ülkemizi kalkındırmasını ve biz yaşlılara bakmasını isteyeceğiz.

Onlardan, bence, cumhuriyet tarihimizin en büyük sorumluluğunu almalarını bekleyeceğiz.

Ne dersiniz? Baş edebilecekler mi?

Peki, ne yapmalı?

Bana sorarsanız, öncelikle eğitim sistemimizden başlamalı, çocuklarımızı 2050 yılında sapasağlam ve güçlü bir şekilde var olabilmeleri için bütün sistemi yeniden ele almalıyız. Aile, çocuk yetiştirmek,  öğretmenlerimizin ve okullarımızın gelişimi, evlilik kurumu, doğurganlık oranı vb. bugünlerde birçok kişinin demode bulduğu kavramları yeniden modernize ederek şekillendirmeli, toplumsal bir bakış açısı oluşturmalı, bir yol çizmeli ve yolumuzu aydınlatmalıyız.

İş dünyası da bu konuya özellikle önem vermeli, doğru işe doğru kişiyi seçme, kuşaklar arası iletişim, çalışan devir hızı gibi konuları yeniden ele almalı. Eski ve yeni kuşakları bir araya getirip tüm “ İş yaşamında güdülenme, mutlu, huzurlu ve verimli çalışanlar” teorilerini yeniden kurum özelinde değerlendirip, hiç çekinmeden eski yöntemleri tek kalemde silip hemen yenilerini yazmaya başlamalı. Kazan-kazan anlayışına dayalı, çalışanlarımız şirketimizin en değerli kaynağıdır penceresinden gönülden bakarak, insan merkezli yeni yaklaşımlar üretmeli. Bu gençlerin iyi yanlarını ve yetenekleri ortaya çıkarabilecek, yeni insan kaynakları yönetimleri oluşturmalı.

Son olarak yeni kuşaklarla verimli çalışmak için neler yapmalıyız sorusuna yanıtımı maddeler halinde yazayım;

• Kişiye özel yaklaşımınız olsun!
• Gerçek ve içten bir koçluk ilişkisi kurun / Her birine bir abla ve abi atayın.
• Hem meslektaş hem arkadaş gibi yaklaşın. 
• Kolay ve hızlı öğrendiklerini dikkate alın. 
• Sorumluluğu ona verin. 
• Uzaktan takip edin. 
• Beklentilerini anlamaya çalışın/yönlendirin. 
• Yeni işe başlayanlara iyi davranın, onlara alışmaları için yeterli süre verin.
• Tersine akıl hocalığı ile onlardan öğrenmeye çalışın.
•  İşten ayrılmak isterlerse iyi davranın ve pozitif bir çıkış mülakatı yapın. ( Kurum şöhretinizi koruyun ki piyasanın iyileri yine size gelsin! )

Sözün özü “ Ne güçlü olan tür ayakta kalır, ne de en zeki olan. Değişime en çok adapte olandır hayatta kalan”

Aydınlık, güzel bir gelecek dileğiyle.

Akın Başal/ Eğitim Danışmanı – Yazar